De Quotum voor buitenlandse werknemers, ook bekend als het Dependency Ratio Plafond (DRC), is een beleid dat door de regering van Singapore is geïmplementeerd om het aantal buitenlandse werknemers dat bedrijven kunnen inhuren te reguleren. Het heeft tot doel een evenwicht te bevorderen tussen lokale en buitenlandse arbeidskrachten in de Singaporese beroepsbevolking, waar burgers betaald werk kunnen vinden en bedrijven nog steeds toegang hebben tot internationaal talent.
Dit is erg belangrijk in gespecialiseerde sectoren zoals de gezondheidszorg, de horeca en de technologie, waar er mogelijk een tekort is aan geschoolde lokale werknemers.
Hoe werkt het quotum voor buitenlandse werknemers?
Het Foreign Worker Quota vereist dat alle bedrijven in Singapore een bepaalde verhouding tussen lokale en buitenlandse werknemers aanhouden.
Volgens de huidige richtlijnen worden werknemers als 'lokaal' beschouwd wat betreft quotarechten als ze een Singaporees staatsburger zijn of een permanente inwoner zijn die een Local Qualifying Salary (LQS) ontvangt van ten minste $1.400 per maand. Individuen binnen de bovengenoemde categorie tellen als één huishoudhulp, terwijl degenen die ook Singaporees zijn of de status van permanent ingezetene hebben en ten minste de helft van de LQS halen, meetellen als 0,5 van een huishoudhulp.
Er zijn enkele gevallen waarin een werknemer niet wordt erkend als 1,0 van een huishoudelijk personeel bij de berekening van de quotarechten; personen die minder dan 0,5 LQS verdienen, worden helemaal niet meegeteld, eigenaren van een vennootschap of eenmanszaak, en werknemers die voor drie of meer werkgevers werken en salaris en CPF innen, tellen niet mee voor het totaal. Houders van een Employment Pass (EP) worden ook buiten de berekening van het totaal van het personeelsbestand gehouden, omdat ze niet als onderdeel van het lokale personeelsbestand worden beschouwd.
Aan de andere kant worden Foreign Domestic Workers (FDW’s) gedefinieerd als personen die worden ingehuurd om in huishoudens te werken en huishoudelijke taken uit te voeren, zoals schoonmaken, koken, voor kinderen zorgen of
Het Ministry of Manpower (MOM) bepaalt hoeveel buitenlandse werknemers door een bedrijf kunnen worden aangenomen door eerst het bestaande aantal lokale werknemers te beoordelen. Deze informatie is afkomstig van de Central Provident Fund-rekening van het bedrijf. Zodra het aantal lokale werknemers is bepaald, berekent MOM vervolgens het internationale werknemersquotum op basis van factoren zoals de sector, de omvang en de locatie van het bedrijf.
Wat zijn de quotavereisten voor buitenlandse werknemers per sector?
Het maximaal toegestane aantal buitenlandse werknemers per sector varieert afhankelijk van het type bedrijfstak. In de bouw- en processector zijn voor elke lokale werknemer die meer dan $1.400 per maand verdient, zeven buitenlandse werknemers toegestaan. Dit betekent dat als een bedrijf in de bouwsector 100 lokale werknemers heeft die meer dan $1.400 per maand verdienen, zij maximaal 700 buitenlandse werknemers mogen aannemen. Op dezelfde manier zijn in de maritieme scheepswerfindustrie voor elke lokale werknemer die meer dan $1.400 per maand verdient, 3,5 buitenlandse werknemers toegestaan.
In de productiesector is de verhouding iets lager: 1,5 buitenlandse werknemers voor elke lokale werknemer die meer dan $1.400 per maand verdient. Bedrijven in de dienstensector hebben het laagste quotum voor buitenlandse werknemers: 0,538462 werknemers voor elke lokale werknemer die meer dan $1.400 per maand verdient.
Het is vermeldenswaard dat de quota voor buitenlandse werknemers ook kunnen veranderen, afhankelijk van de status en het staatsburgerschap van de buitenlandse werknemer. Singapore heeft een werkvergunningquotum voor buitenlandse werknemers uit specifieke landen, zoals China en India, die solliciteren naar banen in bepaalde sectoren. Dit om ervoor te zorgen dat er een divers scala aan nationaliteiten vertegenwoordigd is in de beroepsbevolking.
Werkgevers moeten aan bepaalde voorwaarden voldoen voordat zij buitenlands binnenlands personeel in dienst nemen. Denk hierbij aan het betalen van een maandelijkse heffing, het zorgen voor passende huisvesting voor de FDW en het afsluiten van een passende verzekering.
Van buitenlanders wordt daarentegen verwacht dat zij aan verschillende strenge toelatingseisen voldoen met betrekking tot leeftijd, onderwijs- of beroepskwalificaties, werkervaring en criminele status voordat zij een werkvergunning kunnen krijgen.
Wat zijn de straffen voor het overschrijden van het quotum voor buitenlandse werknemers in Singapore?
Werkgevers in Singapore die het quotum voor buitenlandse werknemers overschrijden, kunnen boetes krijgen van het Ministerie van Arbeid. Deze straffen kunnen bestaan uit boetes, opschorting of intrekking van werkvergunningen of S-passen, en een verbod op het aannemen van nieuwe buitenlandse werknemers voor een bepaalde periode.
Als een werkgever zijn quotumrecht overschrijdt, ziet hij in eerste instantie een negatief saldo op WP Online. Dit betekent dat ze meer buitenlandse werknemers hebben dan hun toegestane quotum. Om dit probleem op te lossen, moet de werkgever mogelijk overtollige werkvergunningen of S-passen intrekken en het saldo ervan terugbrengen binnen het toegewezen quotum.
Als u dit niet tijdig doet, kan dit resulteren in de intrekking van overtollige werkpassen en een verbod van zes maanden op het aannemen van nieuwe buitenlandse werknemers.
